Local Asociación

Veñen de rematalos traballos de instalación dunha completa cociña e accesorios para facilitar o desenvolvemento de actividades da Asociación de veciños de San Vicente de Fervenzas, tanto das comidas ou festas que se veñen celebrando coma para axudar a impulsar novas iniciativas ou actividades. Admitense suxerencias e aceptanse colaboracións para encher de actividade este local.

As obras foron cofinanciadas polo Concello de Aranga.

Advertisements

Unha de “bichos”

Nas fragas que resisten en Aranga podemos atopar pequenas mostras de prantas únicas e en grave perigo de extinción coma os felgos reais, e outras especies vexetais. No canto dos animais, o rio Mandeo acolle ainda os últimos superviventes do mexillón de rio, nas numerosas covas que hai a veira do rio podese ter a sorte de ver as salamandras rabilongas, endémicas do noroeste:

tamén arácnidos de gran envergadura :

E ademais, podes ter a sorte de conseguir ver algunha Marta ou Xineta. Así mesmo, nos últimos anos , en algunhas zonas podense ver algunhas especies de paxaros non autóctonos , algunhas introducidas pola desidia humana e outras polo propio cambio climático. Aves migratorias ou de outras zonas que atopan aquí un clima mais suave que de antano …

Patrimonio de Aranga

No museo das Mariñas de Betanzos, descansa en exposición a ARA VOTIVA, atopada na igrexa de San Vicente de Fervenzas. Fai non moito erroneamente etiquetada coma pertencente o Concello de Coirós.

Non sei se xa está correxido este erro, pero cos anos que leva esta ARA no museo, ponse en relevo o nulo interés deste concello por preservar e por en valor o seu propio patrimonio.

Máis información sobre a Ara aquí:

Rego de Palanca-Castro Rodicio

Seguindo con eso de dar a coñecer Aranga, falo de outro gran, e maltratado, atractivo de Aranga e o val do rio de Cambás. Coñecer a Fervenza de Palanca ou a de Castro Rodicio debería se obligatorio . O que non parece unha obligación e manter esta ruta nun estado “decente” para atraer visitantes.

Comecemos desde o principio. A ruta que nos leva a Castro Rodicio:

Comenza na desembocadura do río de Cambás no Mandeo. Aquí xa podemos visitalo Castelo de Aranga, outra das xoias maltratadas do noso patrimonio. Recorrendo o rio de Cambás, maiormente camiño fácil, acercaremos a Fervenza de Castro Rodicio, por desgracia o camiño está intransitable. Na confluencia do río de Cambás e o rego de Palanca desviamonos cara a Fervenza de Palanca

Non fai fata decir que e unha das máis espectaculares da comarca.

Pouco antes da fervenza atopamos unha vella construción, antiga “dinamo” que daba electricidade a algunha aldea cercana. O edificio, aínda conserva parte da maquinaria, polo que, se houbese vontade, podería utilizarse para albergar unha aula da natureza e un “museo” dos usos da auga… Pero falta vontade ….

Fornada

En tempos era rara a casa que non dispoñía de forno.

O cultivo de trigo e centeo eran habituais para facer un pan que xa quixeran moitas panaderías de hoxe en día. Por desgraza, estes fornos foronse perdendo. Hoxe en día son poucos os que poden presumir de facer, inda que sexa de vez en cando, o seu propio pan.

Antes da chegada dos cereais, utilizabanse as landras para facer tortas, que facían a función do pan. O proceso de facer pan de landras era bastante longo, polo que o cambio os cereais supuxo unha revolución na alimentación local.

Pensar que este pan tradicional podía conservarse de forma tradicional durante semanas.

Ademais do pan, seredes moitos os que recordaredes as “papas”, ese pure de fariña e leite pa quentalo corpo…

Hoxe en día, a facilidade de conseguir pan “industrial” e o minifundismo, fixo desaparecer a elaboración do pan tradicional e tamén, practicamente, o cultivo do trigo e centeo.

Con todo esto, explicamos outro dos grandes problemas do rural. A falta dunha ordenación do territorio fai imposible que se poidan cultivar de forma rentable moitos productos. Aranga e unha zona privilexiada para o cultivo de cereais coma o millo, centeo, trigo… E por superficie podería supor unha importante fonte de ingresos, tanto polos cereais coma polo pan ou derivados…

E non olvidar que o lúpulo, en tempos deu moita riqueza e hoxe en día podería voltar a dala. Aranga e arredores dispoñen das condicións ideais para o seu cultivo… E non moi lonxe temos unha fábrica de cervexa que ten que “importar” gran cantidade do lúpulo que utiliza…

Coñecendo Aranga

Imos empezar unha serie de publicacións para dar a coñecer algo do patrimonio arangues e a ver se así nos van situando no mapa. Vamos empezar por Feás, que, aínda sendo unha parroquia pequena e moi grande en riqueza. Non falarei hoxe da pena que da ver a hermida de Flores caendo, non, hoxe adicamoslle o artigo as curiosidades que se agochan na fraga a veira do mandeo. Empezamos por estas curiosas formacións petreas:

Trátase dunha oquedade ou pequena cova onde podemos atopar esa curiosa erosión:os Tafons. En realidade, este tipo de tafons son formados pola acción xeolóxica de altas presións debidos a movementos téctónicos ou volcánicos.(deixo que os expertos na materia me corrixan)

A Feás tamén pertence a seguinte cova natural, situada a veira do Mandeo e habilitada nos anos escuros da represión franquista como refuxio para os escapados da comarca:

Invítovos tamén a coñecelo Rego de Mollapán, neste tempo a baixada cara o Mandeo ten que estar espectacular….

Seguiremos… Aínda queda mais…

Aranga… Existe?

A última da voz de Galicia foi situar a Reborica en Irixoa, por certo, quedaballe mais a man situala pertencendo a Teixeiro… Pero esto non é un caso illado. Montesalgueiro xa apareceu citado como pertencente a Coirós, o igual que a igrexa de San Vicente. O mesmo caso e o museo das marñas de Betanzos, onde se expón a Ara Romana atopada no adro da Igrexa de San Vicente de Fervenzas. Na placa de identification, ata non fai moito describiase como Ara atopada na igrexa de San Vicente, concello de Coirós.

Todo esto, por separado, son chistes para rir un pouco, pero todo xunto ensinanos que o goberno local, principalmente, lle importa ben pouco o concello. Vese nos plans de dinamización, as ideas e inversions para facer de Aranga un concello visible, e coñecido. Nen sequera son capaces de reclamar o que lles corresponde, para ben ou para mal. Así estamos desaparecidos entre os concellos lindantes. Un pobo non prospera se non se respeta coma tal e a Aranga non a respetan nen os que xuraron traballar por ela e pola sua xente. Estamos avocados a ruina nun concello cunha riqueza inmensa pero con unhas cabezas ocas preocupados so de encher barrigas e petos…. A si, e un montón de lambecús que seguiran obedecendo o señorito inda que lles quiten o pan das mans.

(Se alguén se ofende no o sinto… O que se rasca e que lle pica)